الحکاية والتمثيل

صوفئي ميرفت و جاني پر غمش

پاي بازي زد قفائي محکمش

چون قفاي سخت خورد آنجايگاه

کرد آن صوفي مگر از پس نگاه

مرد گفت از چه ز پس نگرنده

کاينت بايد خورد تا تو زنده