شماره ٢٣٢: به هر سياه درون مشنوان ترانه خويش
به هر سياه درون مشنوان ترانه خويش
زمين پاک طلب کن براي دانه خويش
زبان خويش به ديوار تا توان ماليد
قدم برون مگذار از درون خانه خويش
گناه زشتي خود را بر آبگينه منه
مکن چو تنگدلان شکوه از زمانه خويش
دل خراب ز خاک مراد کمتر نيست
بخواه حاجت خود را ز آستانه خويش
درين دو هفته که گل ميهمان اين چمن است
مباش درپي تعمير آشيانه خويش
چو زلف ماتميان در هم است کارجهان
ازين بلاي سيه دور دار شانه خويش
کمند گوهر مقصود رشته اشک است
مکن چو شمع قضا گريه شبانه خويش
به نيم جو نخرد خرمن فلک صائب
ز عقده دل خود هر که ساخت دانه خويش