ديوان صائب - غزليات - قسمت اول - شماره ٤٨٨: دست شستن ز بقا آب حيات است ترا

دست شستن ز بقا آب حيات است ترا

خط کشيدن به جهان خط نجات است ترا

برگ از خويش بيفشان، ز ثمر دست بشوي

اي که چون بيد تمناي نبات است ترا

در جواني به طواف حرم کعبه شدن

شحنه باقي ايام حيات است ترا

گر چه از خوشه پروين گذرد خرمن تو

همچنان از دگران چشم زکات است ترا

تا به منزل نرسي، بر تو نگردد روشن

برکت ها که نهان در حرکات است ترا

لنگر از قافله ريگ روان مي جويي

اي که از زندگي اميد ثبات است ترا

از ره يک جهتي روي مگردان صائب

اگر اميد رهايي ز جهات است ترا