شماره ٩٧
چو پادشاه دو عالم گداي حضرت اوست
گداي حضرت او باش و پادشاهي کن
چو در طريق مروت موافقت شرط است
مکن مخالفت او و هرچه خواهي کن
به نزد اهل ارادت تويي مناهي تست
رضاي او طلب و توبه از مناهي کن
اگر اميد نداري به صبح روز وصال
مي شبانه بخور و خواب صبحگاهي کن
درآ به خلوت ديده چو نور خوش بنشين
وطن چو مردمک ديده در سياهي کن
به چشم ما نظري کن که نور او بيني
نظر به ديده اين منظر الهي کن
مباش بنده دنيا بيا و چون سيد
بکوش و سلطنت از ماه تا به ماهي کن