خويش گم کرده اي و مي جوئي
گر در اين بحر آشنا يابي
عين ما را به عين ما يابي
دردمندي اگر دوا جوئي
درد مي نوش تا دوا يابي
گر وصال خداي خود طلبي
بگذر از خود که تا خدا يابي
نقد معني که گنج صورت ماست
گر بجوئي ز بينوا يابي
از فنا بگذر و بقا را جو
که بقا را هم از فنا يابي
ذوق در عاشقي و قلاشي است
ذوق از زاهدي کجا يابي
همدم جام مي شو اي عاشق
تا نصيبي ز ذوق ما يابي
اي که گويي که تا کيش جويم
جاودانش بجوي تا يابي
خويش گم کرده اي و مي جوئي
خوش بود خويش را چو وايابي
عاشقانه بيا قدم در نه
يا کشندت به عشق يا يابي
خلعت عشق را بپوشي خوش
گر ز آل عبا عبا يابي
در غم عشق باش مردانه
که ز عشقش بسي غنا يابي
پادشاهي که کون بنده اوست
گر بجوئيش با گدا يابي
راحت جان مبتلا داني
گر ز بالاي او بلا يابي
نعمت الله را به دست آور
تا که مقصود دو سرا يابي