شماره ٦٠٠: برو اي عقل، پند مست مده

برو اي عقل، پند مست مده

پند سرمست مي پرست مده

جان بده گر هواي او داري

دامن ذوق ما ز دست مده

ساقيا جام مي بيار و بيا

به جز از مي به دست مست مده

خاطر ما چو زلف خود مشکن

سر موئي به ما شکست مده

نعمت الله را بدست آور

ليکن او را به هرچه هست مده