شماره ٢٨١: من به جان دوستدار رندانم
من به جان دوستدار رندانم
عاشق روي باده نوشانم
بجز از عاشقي و مي خواري
هيچ کاري دگر نمي دانم
نوبتي توبه کردم از باده
مدتي شد کز آن پشيمانم
شعر مستانه اي همي گويم
غزلي عاشقانه مي خوانم
درد دردش مدام مي نوشم
يار و همدرد دردمندانم
بنده حضرت خداوندم
پادشاه هزار سلطانم
سيد مجلس خراباتم
ساقي بزم مي پرستانم