شماره ٢٦٣: سرکويت به همه ملک جهان نفروشم
سرکويت به همه ملک جهان نفروشم
خود جهان چيست غمت را به جنان نفروشم
من که سودا زده زلف پريشان توام
يکسر موي تو هرگز به دوکان نفروشم
برو اي عقل که من مستم وتو مخموري
جرعه اي مي به همه کون و مکان نفروشم
دردي درد تو جانا نفروشم به دوا
زر چه باشد خواجه به جان نفروشم
جان و دل دادم و عشق تو ستادم به بها
بهر سودش بخريدم به زيان نفروشم
نقدي از گنج غم عشق تو در دل دارم
اين چنين نقد به صد گنج روان نفروشم
سيد کوي خرابات و حريف عشقم
گوشه مملکت خود به جهان نفروشم