شماره ٢٦٠: منم که عاشق ديدار يار خود باشم
منم که عاشق ديدار يار خود باشم
منم که واله زلف نگار خود باشم
منم که سيدم وبنده خداوندم
منم که دانه ودام شکار خود باشم
تنم چو پرده وجانم امير پرده نشين
منم که مير خود و پرده دار خود باشم
بهر کنار که باشم ازين ميان به يقين
چو نيک بنگرم اندر کنار خود باشم
به گرد کوه و بيابان دگر نخواهم گشت
به غار دل روم و يار غار خود باشم
چرا جفا کشم از هر کسي در اين غربت
بشهر خود روم و شهريار خود باشم
به غير عشق مرا نيست کار و بار اين يار
از آن مدام پي کار و بار خود باشم
از آنکه عاشق ومعشوق نعمت اللهم
به گرد کار خود و کردگار خود باشم