شماره ٢٤٦: سال ها شد که به جان طالب جانان خودم
سال ها شد که به جان طالب جانان خودم
درد دل مي طلبم در پي درمان خودم
جام مي برکف و در کوي مغان مي گردم
رند سرمست خود و ساقي مستان خودم
در نظر آينه مي آرم و خود مي نگرم
عاشق روي خود و واله و حيران خودم
موبه مو با همه خلق مرا پيوند است
بسته سلسله زلف پريشان خودم
نفسم آب حياتي به جهان مي بخشد
خضر وقت خودم و چشمه حيوان خودم
سيد وبنده و محبوب و محب خويشم
هرچه هستم دل ودلدار خود وآن خودم
نعمت اللهم وبا ساقي سرمست حريف
برسر خوان خودم دايم و مهمان خودم