گويد سخن آن نازنين نيمي شکر نيمي نمک
ريزد ز لعل شکرين نيمي شکر نيمي نمک
با آن دهان تنگ او انگشتري نسبت مکن
خاتم کجا دارد نگين نيمي شکر نيمي نمک
دارد تمناي لبت جان من و دل نيز هم
زان شد به چشم آن و اين نيمي شکر نيمي نمک
مهمانم آن کان نمک چون ديد عذرم خواست گفت
صدخوان کشم پيشت ازين نيمي شکر نيمي نمک
سيد اگر گويد سخن در مصر و هندوستان کنند
بر طبع او صدآفرين نيمي شکر نيمي نمک