شماره ٩١: من سودازده با عشق در افتادم باز
من سودازده با عشق در افتادم باز
دل به دست سر زلف صنمي دادم باز
آستان در او قبله حاجات من است
روي خود بر در آن ميکده بنهادم باز
کار رندان جهان بسته نماند ديگر
چون من مست در ميکده بگشادم باز
مي خورم جام غم انجام به شادي ساقي
غم ندارم ز کس و عاشق دلشادم باز
هست بنياد من از عاشقي و مي خواري
رفته ام بر سر آن قصه بنيادم باز
مکنم عيب اگر توبه شکستم ديگر
يافتم آب حياتي و در افتادم باز
بنده بندگي سيد سرمستانم
از چنين بندگئي بنده آزادم باز