شماره ٢٢٩: همسايه حضرت شريف است
همسايه حضرت شريف است
گر سايه لطيف يا کثيف است
انسان کبير صورت اوست
درياب که معنئي لطيف است
گر روح مدبرش بداني
انسان کبير بس ظريف است
با عقل مگو حکايت عشق
زيراکه مزاج او ضعيف است
اين طرفه نگر که جمله عالم
در غايت قوت و نحيف است
معشوق خود است وعاشق خود
عشقي که چو عشق ما عفيف است
دل خلوت خاص سيد ماست
کاو خانه خالي و نظيف است