في الکلام ذکر کلام الملک العلام يسهل المرام
قال الله تعالي قل لئن اجتمعت الانس والجن علي ان يأتوا به مثل هذاالقرآن لايأتون به مثله ولو کان بعضهم لبعض ظهيرا، و قال عز من قائل ولا حبة في ظلمات الارض و لا رطب و لا يابس الا في کتاب مبين، و قال النبي عليه السلام: القرآن غني لافقر بعده ولا غني دونه، و قال عليه السلام: القرآن هوالدواء من کل داء الا الموت و قال ايضا: اهل القرآن هم اهل الله و خاصته، و قال ايضا صلوات الله و سلامه عليه اصدق الحديث کتاب الله، و قال احمدبن حنبل: القرآن کلام الله غير مخلوق و من قال مخلوق فهو کافر بالله العظيم
سخنش را ز بس لطافت و ظرف
صدمت صوت ني و زحمت حرف
صفتش را حدوث کي سنجد
سخنش در حروف کي گنجد
وهم حيران ز شکل صورتهاش
عقل واله ز سر سورتهاش
مغز و نغز است حرف و سورت او
دلبر و دلپذير صورت او
زان گرفته مقيم قوت و قوت
زاده ملک و داده ملکوت
سر او بهر حل مشکلها
روح جانها و راحت دلها
دل مجروح را شفا قرآن
دل پر درد را دوا قرآن
تو کلام خداي را بي شک
گر نئي طوطي و حمار و اشک
اصل ايمان و رکن تقوي دان
کان ياقوت و گنج معني دان
هست قانون حکمت حکما
هست معيار عادت علما
نزهت جانها ستايش اوست
سلوت عقلها نمايش اوست
آيت او شفاي جان تقي
رايتش درد و اندهان شقي
عقل و نفس از نهاد او حاجز
فصحا از طريق آن عاجز
عقل کل را فکنده در شدت
نفس کل را نشانده در عدت