شماره ١٥٧

چو مه رويان زنگاري شبستان

پس زرين تتق گشتند پنهان

عروس روز خون آلوده دامن

خرامان شد برين پيروز گلشن

خوش و خندان و عنبر بوي جمشيد

برون آمد چو صبح از مهد خورشيد

حرير چيني و مصري قلم خواست

رخ صبح از سواد شب بپيراست