شماره ١١٤

اي وزيري که ملک جاه تو راست
از سماوات و ارض افزون عرض
از زمانه شکايتي دارم
بر ضمير تو کرد خواهي عرض
چون روا باشد اي خلاصه عصر
کي سزا باشد اي خليفه ارض
که در ايام دولت تو کسي
که دعاي تو باشد او را فرض
نخورد هيچ چيز الا غم
نکند هيچ کار الا قرض