شماره ٢

خواجه از فرط بزرگي همچو . . . شد که دماغ
لاجرم بهر بزرگان . . . نجنباند ز جا
راستي وضع بزرگي . . . من دارد که او
چون ببيند کودکي از دور برخيزد به پا