در مدح دلشاد خاتون
اي عيد رخت کعبه دل اهل صفا را
هر لحظه صفايي دگر از روي تو ما را
تو کعبه حسني و سر زلف تو حلقه
بگذار که در حلقه زنم دست خدا را
در معشر زلف تو حرم روح قدس را
در موقف کون تو مقام اهل صفا را
لبيک زنان بر عرفات سر کويت
صد قافله جان منتظر آواز در آرا
در آرزوي زمزم آتش وش لعلت
جان هر نفسي بر لب خشک آمده ما را
اميد طواف حرم وصل تو افکند
در وادي غم طايفه بي سر و پارا
رو در خم محراب دو ابروي تو کردم
گفتم: مگر آنجا اثري هست دعا را
در سايه محراب نظر کرد دلم ديد
ترکان خطايي نسب حور لقا را
فرياد برآورد: که اي قوم که ره داد
سرمست به محراب حرم ترک خطا را!
چشمت به کرشمه نظري کرد که تن زن
بر مست همان به که نگيرند خطا را
زاير، حرم کعبه گزيد از پي فردوس
ما کوي تو آن کعبه فردوس نما را
حاجي به طواف حرم کعبه، ملازم
ما طوف کنان بارگاه کعبه بنا را
يعني که حريم حرم حضرت عالي
سلطان فلک رفعت خورشيد لقا را
دلشاد شه، آن سايه يزدان که زرايش
خورشيد فلک عاريه خواه است ضيا را
سلطان قضا رأي قدر قدر، که چون او
سلطان قدر قدر نبوداست قضا را
در عهده اسکندر عدلش نبود بيم
از رخنه يأجوج اجل سد بقا را
با مهر سليمان قبولش نبود راه
در دايره خطه دل ديو هوا را
از عفت او مي دهد آن بوي که ديگر
در پرده گل ره نبود باد صبا را
مهر نظر تربيت او بدماند
در ماه دي از شوره زمين، مهر گياه را
اي از شرف سجده درگاه تو حاصل!
اين تاج مرصع فلک سبز لقا را
گر آينه تيغ تو گوهر بنمايد
رخساره به خون لعل کند کاه ربا را
ور صبح ضميرت تتق از چهره گشايد
از روي جهان برفکند زلف سيا را
در پرده سراي تو کشد زهره به گردن
چنگ طرب مطربه پرده سرا را
آنجا که سحاب کرمت سايه بگسترد
بر باد دهد ابر سيه روي گدا را
گر قيمت خاک کف پاي تو کند عقل
از گوهر خود نقد کند وجه بها را
هر جا که دلي جسته خلاص از مرض جهل
بنموده اشارات تو قانون شفا را
چون مهر شود چشم و چراغ همه عالم
گر شمع ضمير تو دهد نور سها را
تا شعر مرا زيور مدح تو شعارست
بر چرخ سخن شعري شعرم شعرا را
منثور شود گوهر منظوم ثريا
در مدح تو چون نظم دهم ورد ثنا را
تا از نفس باد صبا هر سر سالي
دوران کهن تازه کند عهد صبا را
هر شام و سحر عکس گل و نسترن از باغ
سرخاب و سفيد آب کند روي هوا را
بلبل ز سر سوز دهد ساز غزل را
قمري به سر سروکند راست نوا را
بادا چمن جاه شما خرم و سر سبز!
زان سان که بران رشک برد صحن سما را
تا عيد چو نوروز بود غره شادي
هر روز زنو، عيد دگر باد شما را