گفتار (٢٧)
ده آدمي بر سفره اي بخورند و دو سگ بر مرداري بسر نبرند. حريص با جهاني گرسنه است و قانع به ناني سير. و حکما گفته اند: توانگري به قناعت به از توانگري ببضاعت
روده تنگ بيک نان تهي پر گردد
نعمت روي زمين پر نکند ديده تنگ
پدر چون دور عمرش منقضي گشت
مراين يک نصيحت کرد و بگذشت
که شهوت آتشست از وي بپرهيز
بخود بر آتش دوزخ مکن تيز
در آن آتش نداري طاقت سوز
بصبر آبي برين آتش زن امروز