حکايت (١٥)
يکي را از بزرگان ائمه پسري وفات يافت. پرسيدند که بر صندوق گورش چه نويسيم؟ گفت: آيات کتاب مجيد را عزت و شرف بيش از آنست که روا باشد بر چنين جايها نوشتن که بروزگار سوده گردد و خلايق برو گذرند و سگان برو شاشند. اگر بضرورت چيزي نويسند، اين دو بيت کفايت است
وه که هرگه که سبزه در بستان
بدميدي چه خوش شدي دل من
بگذر اي دوست تا بوقت بهار
سبزه بيني دميده از گل من