شماره ٢٠: ديدي اي دل که دگر باره چه آمد پيشم
ديدي اي دل که دگر باره چه آمد پيشم
چه کنم با که بگويم چه خيال انديشم؟
کاش بر من نرسيدي ستم عشق رخت
که فرو مانده به حال دل تنگ خويشم
دلبرا نازده در مار سر زلف تو دست
چه کند کژدم هجران تو چندين نيشم
همچو دف مي خورم از دست جفاي تو قفا
چنگ وار از غم هجران تو سر در پيشم
آبرويم چه بري آتش عشقم بنشان
کمتر از خاکم و بر باد مده زين بيشم
گر به جان ناز کني گر نکنم در رويت
تا بداني که توانگر دلم ار درويشم
دم به دم در دلم آيد که دم کفر زنم
تا به جان فتنه آن طره کافر کيشم
عقل ديوانه شد از سعدي ديوانه مزاج
با پريشاني از آن بر سر حال خويشم