در بزرگداشت حضرت رضا (ع)
باز شد باغ چون دم طاووس
لاله بشکفت همچو روي عروس
دامن خاک شد ز بسد و لعل
تاج فرعون و گنج دقيانوس
گلستان شد چو بزمه پرويز
بوستان شد چو مجلس کاووس
آن يک از سوسن اين يک از سوري
سينه بازگشت و چشم خروس
ساعد شاخ، رشک بوقلمون
ساحت باغ، غيرت طاووس
راست ماند، فراز سبزه سمن
زورقي را ميان اقيانوس
پاي گل، زلفکان دلبر گير
طرف گلبن، عذار ساقي بوس
طره دوست کش، مکش اندوه
باده ناب خور، مخور افسوس
تا فلک بنده ات شود مي باش
چون رهي بنده شهنشه طوس
تا درت چرخ هفتمين بوسد
آستان امام هشتم بوس
١٣١٠