شماره ٧١٩: ببوستان مي گل بوي لاله گون مستان
ببوستان مي گل بوي لاله گون مستان
مگر ز دست سمن عارضان پردستان
جهان ز عمر تو چون داد خويش مي گيرد
تو نيز کام دل از لذت جهان بستان
کنونکه فصل بهاران رسيد و موسم گل
خوشا نواحي يزد و نسيم اهرستان
چه نکهتست مگر بوي دوستانست اين
چه منزلست مگر طرف بوستانست آن
منم جدا شده از يار و منقطع ز ديار
چو بلبلان چمن دور مانده از بستان
سفر گزيدم و بسيار خون دل خوردم
چودر مصيبت سهراب رستم دستان
باختيار کسي هرگز اختيار کند
جرون و تشنگي و باد گرم و تابستان
مکن ملامت خواجو که عاقلان نکنند
ز بيم حکم قضا اعتراض برمستان