شماره ٢٧٤: سپيده دم که صبا دامن سمن بدرد
سپيده دم که صبا دامن سمن بدرد
ز مهر روي تو گل جيب پيرهن بدرد
اگر ز پسته تنگ تو دم زند غنچه
نسيم باد صبا در دمش دهن بدرد
چو در محاوره آيد لب گهربارت
عقيق پيرهن لعل بر بدن بدرد
ز وصف کوي تو گر شمه ئي نسيم بهار
بباغ عرضه دهد زهره چمن بدرد
اگر ز مهر تو يک ذره بر سپهر افتد
عروس قصر فلک ستر خويشتن بدرد
مگر ز پرده نيايد نگار من بيرون
وگرنه پرده ناموس مرد و زن بدرد
اگر ز غيرت بلبل صبا خبر يابد
شگفت باشد اگر شقه سمن بدرد
گهي که پرده برافتد ز طلعت شيرين
زمانه پرده فرهاد کوهکن بدرد
بروز حشر چو بوي تو بشنود خواجو
ز خاک مست برون افتد و کفن بدرد