در تقاضاي ده شتر از امير الحاج
اي که هر دم ز تبت خلقت
صد شتر بار مشک در سفرند
گردن اشتران دهي پر زر
به کساني که سرور هنرند
تا تو اشتر سواري اندر فيد
خار و حنظل به فيد گلشکرند
پيش اشتر دلي چو خاقاني
ياد تو جز به جام جم نخورند
دوش در ره بمانده اند مرا
اشتري ده که زير بار درند
اشتري ده که بار من بکشد
ور فروشم به تازيي بخرند
ور بندهي دهمت صد دشنام
که يکي ز آن به اشتري نبرند