مطلع پنجم

اي عندليب جان ها طاووس بسته زيور

بگشاي غنچه لب بسراي غنه تر

اي غنچه دهانت از چشم سوزني کم

سوزن شکاف غمزه ت سوسن نماي عبهر

اي سوخته رخ تو در زار گريه آتش

بيمار دو لب تو در زهر خنده شکر

نوشين مفرح آن لب جو سنگ خال مشکين

مشکين جو تو ديدم با جو شدم برابر

تو مي خوري به مجلس بر خاک جرعه ريزي

من خاک خاک باشم کز جرعه يابم افسر

پيشت چو جرعه بوسم خاک و چو جرعه بينم

برچينمش به مژگان سازم سرشک احمر

گر باده مي نگيرم بر من مگير جانا

من خون خورم نه باده، من غم کشم نه ساغر

ز آن آب آذر آسا ز آن سان همي هراسم

کز آب، سگ گزيده، شير سيه ز آذر

خاقاني آمد از جان چون حلقه بر در تو

بي پا و سر چو حلقه حلقه به گوش چون در

تو شاه نيکواني تاج تو زلف مشکين

مانا که چتر سلطان سايه ت فکنده بر سر

هست اعشي عرب را از من سرشک خجلت

چون سيف ذواليزن را از سيف دين مظفر

از چار و هفت گيتي سلطان خلاصه آمد

مختار چار ملت سردار هفت کشور

افسر خداي خسرو کشور گشاي رستم

ملکت طراز عادل ملت فروز داور