شماره ١٢٩: به که چندي دل ما خامشي انشا باشد
به که چندي دل ما خامشي انشا باشد
جرس قافله بي نفسيها باشد
تا کي اي بيخبر از هرزه خروشيهايت
کف افسوس خموشي لب گويا باشد
گوشه بيخبري وسعت ديگر دارد
گرد آسوده همان دامن صحرا باشد
بر دل سوخته ام آب مپاش اي نم اشک
برق اين حانه مباد آتش سودا باشد
نارسائي قفس تهمت افسرده دليست
مشکلي نيست زخود رفتن اگر پا باشد
طلب افسرده شود همت اگر تنگ فضاست
طپش موج باندازه دريا باشد
يارب انديشه قدرت نکشد دامن دل
زنگ اين آينه ترسم يد بيضا باشد
بگدازيد که در انجمن ياد وصال
دل اگر خون نشود داغ تمنا باشد
نسخه جسم که برهم زدن آرايش اوست
کم شيرازه پسنديد گر اجزا باشد
شعله ها زيرنشين علم دود خوداند
چه شود سايه ما هم بسر ما باشد
تو و نظاره نيرنگ دو عالم (بيدل)
من و چشمي که بحيراني خود وا باشد