قسمت چهارم
مو احوالم خرابه گر تو جويي
جگر بندم کبابه گر تو جويي
ته که رفتي و يار نو گرفتي
قيامت هم حسابه گر تو جويي
زخور اين چهره ات افروته تر بي
تير عشقت بجانم روته تر بي
مرا اختر بود خال سياهت
ز مو يارا که اختر سوته تر بي
مرا ديوانه و شيدا ته ديري
مرا سرگشته و رسوا ته ديري
نميدونم دلم دارد کجا جاي
هميدونم که دردي جا ته ديري
زدست عشق هر شو حالم اين بي
سريرم خشت و بالينم زمين بي
خوشم اين بي که موته دوست ديرم
هر آن ته دوست داره حالش اين بي
عزيزون از غم و درد جدايي
به چشمونم نمانده روشنايي
گرفتارم بدام غربت و درد
نه يار و همدمي نه آشنايي
ته که خورشيد اوج دلربايي
چنين بيرحم و سنگين دل چرايي
به اول آنهمه مهر و محبت
به آخر راه و رسم بي وفايي