غزل
دلا در عشق تو صد دفترستم
که صد دفتر ز کونين ازبرستم
منم آن بلبل گل ناشکفته
که آذر در ته خاکسترستم
دلم سوجه ز غصه وربريجه
جفاي دوست را خواهان ترستم
مو آن عودم ميان آتشستان
که اين نه آسمانها مجمرستم
شد از نيل غم و ماتم دلم خون
بچهره خوشتر از نيلوفرستم
درين آلاله در کويش چو گلخن
بداغ دل چو سوزان اخگرستم
نه زورستم که با دشمن ستيزم
نه بهر دوستان سيم و زرستم
ز دوران گرچه پر بي جام عيشم
ولي بي دوست خونين ساغرستم
چرم دايم درين مرز و درين کشت
که مرغ خوگر باغ و برستم
منم طاهر که از عشق نکويان
دلي لبريز خون اندر برستم