در قضا و قدر

خداي کار چو بر بنده اي فرو بندد

به هرچه دست زند رنج دل بيفزايد

وگر به طبع شود زود نزد همچو خودي

ز بهر چيزي خوار و نژند باز آيد

چو اعتقاد کند کز کسش نبايد چيز

خداي قدرت والاي خويش بنمايد

به دست بنده ز حل و ز عفد چيزي نيست

خداي بندد کار و خداي بگشايد