شماره ٣٠١: بختي نه بس مساعد ياري چنان که داني
بختي نه بس مساعد ياري چنان که داني
بس راحتي ندارم باري ز زندگاني
اي بخت نامساعد باري تو خود چه چيزي
وي يار ناموافق آخر تو با که ماني
جاني خراب کردم در آرزوي رويت
روزم سياه کردي دردا که مي نداني
گفتي ز رفتن آمد آنکه بدي برويت
بايست طيره رويي رو جان که ننگ جاني
عمري به باد دادم اندر پي وصالت
تا خود چه گونه باشد احوال اين جهاني