شماره ٢٦٩: گر مرا روزگار يارستي
گر مرا روزگار يارستي
کار با يار چون نگارستي
برنگشتي چو روزگار از من
گرنه با روزگار يارستي
برکنارم ز يار اگرنه مرا
همه مقصود در کنارستي
نيست در بوستان وصل گلي
اين چه ژاژست کاش خارستي
هجر بر هجر مي شمارم و هيچ
بار يک وصل در شمارستي
بيش از اين روي انتظارم نيست
کاشکي روي انتظارستي
روزگارست مايه همه کار
اي دريغا که روزگارستي
بارکش انوري حديث مکن
که اگر بر خريت بارستي
در همه نامهات نامستي
در همه کارهات کارستي