شماره ١٦٣: اي غم تو جسم را جاني دگر
اي غم تو جسم را جاني دگر
جان نيابد چون تو جاناني دگر
اي به زلف کافر تو عقل را
هر زماني تازه ايماني دگر
وي ز تيره غمزه تو روح را
هر دم اندر ديده پيکاني دگر
نيست بر اثبات يزدان نزد عقل
از تو بهتر هيچ برهاني دگر
گر ببيند روي خوبت اهرمن
بي گمان گويد که يزداني دگر
اي فرو برده به وصلت از طمع
هر دلي بيهوده دنداني دگر
وي برآورده ز عشقت در هوس
هر کسي سر از گريباني دگر
نيست بيمار غم عشق ترا
بهتر از درد تو درماني دگر
دل به فرمانت به ترک جان بگفت
اي به از جان هست فرماني دگر