شماره ٩٨: هرچه با من کني روا باشد

هرچه با من کني روا باشد

برگ آزار تو کرا باشد

چون تو در عيش و خرمي باشي

گر نباشد رهي روا باشد

چند گويي که از بلا بگريز

که ره عشق پر بلا باشد

از بلاي تو چون توان بگريخت

چون دلم بر تو مبتلا باشد

با بلا و غم تو عرض کنم

گر جهان سر به سر مرا باشد