شماره ٢٧: يارب چه بلا که عشق يارست
يارب چه بلا که عشق يارست
زو عقل به درد و جان فکارست
دل برد و جمال کرد پنهان
فرياد که ظلم آشکارست
گر جان منست ازو به جانم
من هيچ ندانم اين چکارست
نايد بر من خيال او هيچ
وين هم ز خلاف روزگارست
کارم چو نگار نيست با او
زان بر رخ من ز خون نگارست
زو هيچ شمار برنگيرم
زيرا که جفاش بي شمارست