در تربيت اولاد

شرم دار، اي پدر، ز فرزندان

ناپسنديده هيچ مپسند آن

با پسر قول زشت و فحش مگوي

تا نگردد لئيم و فاحشه گوي

تو بدارش به گفتها آزرم

تا بدارد ز کرده هاي تو شرم

بچه خويش را به ناز مدار

نظرش هم ز کار باز مدار

چون به خواري برآيد و سختي

نکشد محنت و زبون بختي

کارش آموز، تا شود بنده

جور کن، تا شود سر افگنده

مدهش دل، که پهلوان گردد

تو شوي پير و او جوان گردد

گر کمانش خري، چو تير شود

ور کمر يافت، خود اسير شود

ننشيند، سفر کند ز برت

بگدازد ز هجر خود جگرت

هر دم آيد به روي او خطري

هر زمان آورند ازو خبري

مادر از اشتياق او ميرد

پدر اندر فراق او ميرد

چون هوس کرد پنجه و کشتيش

گر اجازت دهي همي کشتيش

يا به جنگيش برند و سر بدهد

يا شود دزد مال و زر بنهد

گر چه فرزند کشته تو بود

اين بلا دست رشته تو بود